Η καρδιά του ιστορικού κέντρου της πόλης του Ντακάρ είναι η Place de l’Indépendance – η Πλατεία Ανεξαρτησίας. «Η τελετή απονομής των βραβείων μετά το Παρίσι-Ντακάρ συνήθως γινόταν εδώ», λέει ο Hubert. «Μαζεύονταν πλήθη ανθρώπου και επικρατούσε κυκλοφοριακό χάος. Χρειάζονταν τρεις ή τέσσερις ώρες για να ανοίξουμε δρόμο μέχρι το βάθρο των νικητών και χρειάζονταν άλλες τόσες για να επιστρέψουμε. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο κρατούσε η τελετή απονομής», λέει με ένα χαμόγελο.

Η Marché Soumbédioune βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από την Place de l’Indépendance. Η αγορά προσφέρει μια εντυπωσιακή συλλογή από τις σενεγαλέζικα χειροτεχνήματα. Πολύ κοντά στη Μεδίνα, βρίσκεται ο κύριος δημιουργικός χώρος για τους ντόπιους τεχνίτες. Οι έμποροι πωλούν δερμάτινα αντικείμενα, κεραμικά, κοσμήματα, βιβλία και καλάθια. «Πρόκειται για προϊόντα που τα βρίσκεις πραγματικά μόνο στη Σενεγάλη», λέει ο Hubert.

Το τμήμα της παραλίας που είχε γίνει διάσημο με το Rally Παρίσι-Ντακάρ βρίσκεται περίπου 50 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Ντακάρ. Εκείνη την εποχή, οι αναβάτες έφταναν σε αυτόν τον προορισμό έπειτα από 10.000 χιλιόμετρα. Αμέτρητοι άνθρωποι επευφημούσαν τους οδηγούς καθώς διένυαν το τελευταίο χιλιόμετρο κατά μήκος των αφρικανικών ακτών. Η θερμοκρασία ήταν στους 35°C και ο καιρός ήταν ηλιόλουστος, και ο Hubert χρησιμοποιούσε συχνά το διάστημα μετά το rally για να συνέλθει από όλες τις κακουχίες που είχε περάσει στην έρημο. «Ξάπλωνα απλά σαν σαύρα στην άμμο και ήμουν ευτυχισμένος. Έπρεπε να απολαύσω πλήρως εκείνη τη στιγμή. Στο κάτω κάτω, με περίμενε χειμώνας πίσω στο Παρίσι».

Απέναντι από την παραλία βρίσκεται η Lac Rose, η ροζ λίμνη. Μόνο λίγοι αμμόλοφοι τη χωρίζουν από τον ωκεανό. Η λίμνη ήταν κι αυτή ένα σημαντικό μέρος στο Rally Παρίσι-Ντακάρ. Κάποιες από τις τελετές απονομής γίνονταν εκεί. Η ατμόσφαιρα στην αλμυρή λίμνη είναι μαγική και σχεδόν σουρεαλιστική. Η ηρεμία είναι μεθυστική. Οι αγρότες γλιστρούν στη Lac Rose, συλλέγοντας αλάτι από τον πυθμένα της λίμνης. «Θυμάμαι που άνθρωποι με επευφημούσαν και φώναζαν το όνομά μου όταν νίκησα για πρώτη φορά το 1981. Ήταν μια τόσο ξεχωριστή στιγμή, από αυτές που δεν τις ξεχνάς ποτέ», λέει ο Hubert.

Η διαδρομή συνεχίζεται στη νότια πλευρά του Ντακάρ. Στην παραλία μπορεί να βρει κανείς το αγαπημένο εστιατόριο του Hubert's, το «Le Lagon». Είναι φίλος του ιδιοκτήτη και υπάρχει μια μπρούντζινη πλάκα με το όνομα του Hubert στο Wall of Fame του εστιατορίου. «Ο ωκεανός είναι πολύ σημαντικός για το Ντακάρ», λέει ο Hubert. «Έχει την αίσθηση ότι η πραγματική ζωή είναι σε μεγάλο βαθμό εκεί». Η θέα από το εστιατόριο είναι φανταστική, όπως και το φαγητό. Ένα τέλειο τέλος για μια μέρα που την περάσαμε εξερευνώντας την ιστορία του Rally Παρίσι-Ντακάρ.